Valse argumenten om een OPAC door te drukken
In de Limburgse kranten hield journalist Peter Kamps een pleidooi voor ondergrondse energieopslag (OPAC) op Graetheide. Tegelijkertijd probeerde Ed Nijpels (ex-minister) hetzelfde in de NRC. Beiden worden aangestuurd door de Limburgse gedeputeerde Bert Kersten. Nijpels krijgt hiervoor betaald, Kamps niet. Alle drie geven ze er echter blijk van niet op de hoogte te zijn van de mogelijkheden en praktische beperkingen van een OPAC. Beschamend is verder dat Kersten door Kamps met modder laat gooien naar minister v.d. Hoeven van Economische Zaken. De minister is tegen een OPAC en baseert zich daarbij op gedegen wetenschappelijk onderzoek van o.a. de TU Delft en Tennet. Volgens Kersten is ze echter niet tegen vanwege zakelijke argumenten, maar omdat ze afgewezen is als Commissaris van de Koningin in Limburg. Met dit soort opmerkingen, waar de achterdocht en de frustratie vanaf druipen, diskwalificeert Kersten zich als gedeputeerde en politicus.
Inhoudelijk blijken de drie heren (Kersten, Nijpels en Kamps) in hun promotie van de OPAC er goed naast te zitten. Nijpels stelt dat de OPAC opgeladen wordt door windmolens als er windenergie over is. Volgens studies van de TU Delft en TenneT zal dit tot 2020 echter niet het geval zijn. Daarna kan er soms (10 % van de tijd) wel energie over zijn, als de bouw van nieuwe windmolens dan nog doorgaat. Als de OPAC alleen met overtollige windenergie wordt opgeladen zou hij dus 90 % van de tijd stilstaan. En iedere ondernemer weet dat een stilstaande fabriek geld kost in plaats van opbrengt. Verbazingwekkend is dat Nijpels desondanks zegt dat voor de OPAC geen subsidie nodig is. Kersten ziet in dat dit wel nodig is en wil een deel van de winst van de Essent-verkoop aan de OPAC besteden.
Een energieopslagcentrale van de grootte van de OPAC is rendabel als hij niet meer dan een miljard kost en full-time kan draaien. Dat volgt uit een simpel rekensommetje. De OPAC echter kost minstens twee miljard en zal dus zonder subsidie nooit rendabel zijn. Nijpels en Kamps verwijzen naar het buitenland waar tientallen installaties staan. Die hebben echter allemaal het waterreservoir op een heuvel en niet 1400 meter onder de grond. Ze zijn daarom meer dan de helft goedkoper dan de OPAC en dan loont het wel. Als je tenminste full-time draait, dus als er geen windenergie over is wordt er ‘snachts energie van kolen- of kerncentrales opgeslagen.
 |
|
Provinciale Staten op bezoek bij de (bovengrondse) opslag- centrale in Vianden. Linksvooraan Kersten. |
Kamps slaat de plank helemaal mis als hij beweert dat in Wales een OPAC in bedrijf is en in Beieren in aanbouw. In Wales is het een installatie zoals er een kleine 100 op de wereld zijn: met een waterbassin op een heuvel. En in Beieren gaat het om een heel ander opslagsysteem (met perslucht). Een OPAC staat nog nergens.
Aandoenlijk is de opmerking van Kersten dat er bij de OPAC een handvol windturbines moet komen om de energie aan de OPAC te leveren. Hij zou kunnen weten dat hiervoor geen handvol, maar meer dan 100 op volle kracht draaiende windmolens nodig zijn.
Overigens zijn we niet van mening dat energie-opslag helemaal niet nodig is. Als na 2020 nog veel nieuwe windmolens gebouwd worden is opslag zeker een optie. In diverse landen worden proeven gedaan met allerhande methoden. Het meestbelovend lijken decentrale systemen, waarbij per wijk of woning energie wordt opgeslagen. Vooral elektrische auto’s lijken een goede mogelijkheid hiervoor.
